kąt pełny

Encyklopedia PWN

metrol. jednostka kąta płaskiego równa 1/360 kąta pełnego;

Tales z Miletu, Thalḗs, ur. ok. 620, zm. ok. 540 r. p.n.e.,

grecki filozof, matematyk i astronom.

geol. sformułowana w latach 60. XX w. i obecnie niemal powszechnie akceptowana teoria wyjaśniająca — w ramach spójnej koncepcji, zakładającej ruch płyt litosfery — rozrost dna oceanicznego, dryf kontynentów, rozwój wielkich struktur tektonicznych oraz przejawy wulkanizmu i sejsmiczności Ziemi.

tomografia

[gr. tomós ‘cięty’, ‘tnący’, gráphō ‘piszę’],

sposób uzyskiwania dwuwymiarowego obrazu przekroju obiektu trójwymiarowego w dowolnie wybranej płaszczyźnie, w celu poznania jego struktury wewn., bez konieczności naruszania tej struktury;

Wenus, symbol ♀,

astr. druga według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego.

wulkan,

miejsce wydobywania się na powierzchnię Ziemi (także powierzchnię innych planet i ich satelitów) produktów erupcji: lawy (wulkan lawowy), materiałów piroklastycznych (wulkan pyłowy, szlakowy) oraz gazów wulkanicznych (wulkan gazowy).

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>